wtorek, 13 listopada 2012

Sprzęt Snowboardowy /jaki wybrać/

Sprzęt snowboardowy: jak wybrać odpowiedni? O czym należy pamiętać?

Autorem artykułu jest Katarzyna Sowa


Jeśli jesteś właśnie na etapie wyboru własnego sprzętu snowboardowego, może oznaczać to tylko jedno: opanowałeś podstawy jazdy na desce i zamierzasz uprawiać ten sport regularnie — gratulacje! Teraz nadszedł czas, by wybrać odpowiedni sprzęt.

1. Zmierz i zważ się bardzo dokładnie — razem z ubraniem i butami, a następnie sprawdź opis deski. Jej długość, paradoksalnie, wcale nie jest wprost proporcjonalna do wzrostu użytkownika, ale zależy od jego wagi i — przede wszystkim — miejętności. Kiedy sądzisz, że znalazłeś deskę odpowiednią dla siebie, upewnij się, że jej długość odpowiada, mniej więcej, odległości od początku twoich ramion aż do podbródka. Ważna informacja dla początkujących: wybierajcie deski dość szerokie i krótkie, dzięki czemu łatwiej uzyskacie stabilność podczas zjazdu ze stoku.

2. Szerokość deski jest zazwyczaj podawana w centymetrach lub milimetrach, a mierzona w swoim najwęższym miejscu (potocznie „talii”) oraz na przodzie i samym końcu („tailu”). Zaletą szerokich desek jest osiąganie mniejszych prędkości, stabilność i większe możliwości utrzymywania się na powierzchni głębokiego śniegu. Takie deski poleca się nie tylko początkującym, ale także użytkownikom, którzy mają większe gabaryty. Kobietom proponuje się jeszcze inne modele, o wiele węższe i lżejsze.

3. Buty, razem z wiązaniami, tworzą zintegrowany system, który daje ci możliwość zapanowania nad deską. Miękkie i wygodne modele zapewnią ci dodatkowo swobodę ruchów. Warto wiedzieć, że typowe buty snowboardowe składają się z :

a) buta wewnętrznego, wiązanego osobno, który utrzymuje ciepło i chroni stopę przed urazami;

b) buta zewnętrznego, wykonanego ze sztywnych, specjalnie wzmacnianych materiałów, które pozwolą ci lepiej utrzymać nogę w bucie.

4. Wreszcie czas, by wybrać wiązania (równie ważne, jak buty!) Dzięki nim snowboardzista jest odpowiednio i bezpiecznie przymocowany do nowej deski. Producenci sprzętu do sportów zimowych proponują kilka typów wiązań, spośród których największą popularnością cieszą się wiązania miękkie. Ich konstrukcja pozwala dokładne dopasować się do buta; są wygodne i — co najważniejsze — bezpieczne w użyciu.

W swych rozważaniach na temat tego, jak dobrać sprzęt snowboardowy, nie zapomnij także o niesłychanie ważnej roli zimowej odzieży wierzchniej. Tylko odpowiedni rodzaj ubrania pozwoli ci uchronić się przed odmrożeniami i wychłodzeniem organizmu, a jednocześnie nie będzie krępował twoich ruchów. Zimowy ubiór typowy na snowboard to bielizna termiczna, ciepłe skarpety, bluza lub polar oraz wodoodporne spodnie i kurtka.

---

Dobierz sprzęt snowboardowy z EHSchool!

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Bilard /zarys historii gry/

Zarys historii gry w bilard

Autorem artykułu jest Aneta Kulas


Bilard to jedna z najpopularniejszych gier towarzyskich, a także sport, który ma wielu zwolenników na całym świecie. Mimo faktu, iż stoły bilardowe znajdują się w wielu lokalach rozrywkowych, stosunkowo mało osób zdaje sobie sprawę, że wspomniana gra narodziła się około sześciuset lat temu…

Właściwie gra w bilard może być jeszcze starsza. Niektórzy historycy twierdzą bowiem, że zbliżony zasadami sport istniał już w starożytności, niemniej jednak nie ma kategorycznych dowodów potwierdzających tę tezę. W każdym razie póki co nie jesteśmy w stanie jednoznacznie określić daty jego powstania, dlatego też oficjalnie przyjmujemy początek XV w. jako jego „narodziny”. Możemy bez wątpienia stwierdzić bowiem, że w tym okresie znano już opisywaną grę. Sporne jest także miejsce, w którym po raz pierwszy zagrano w bilard. Pod uwagę bierze się Wyspy Brytyjskie oraz Francję, lecz występują także przesłanki, które pozwalają stwierdzić, że w przybliżonym czasie podobne gry istniały już także na Bliskim Wschodzie, a nawet w dalszej części Azji i Chinach. William Shakespeare w swoim dramacie „Antoniusz i Kleopatra” także wspomina o bilardzie jako rozrywce, której oddawali się bohaterowie jego sztuki, lecz znajomość tego sportu w starożytnej Aleksandrii prawdopodobnie jest jedynie autorską fikcją. Tak czy inaczej, wśród znanych historycznych postaci, które jednocześnie były entuzjastami gry w bilard, możemy odnaleźć Ludwika XIV, Napoleona Bonaparte, Amadeusza Mozarta, Jerzego Waszyngtona itd.

akcesoria bilardowe

Swoistym pierwowzorem współczesnego bilardu była wymyślona w Europie na przełomie XIII i XIV w. gra, która cieszyła się dość znaczną, jak na owe czasy, popularnością wśród nieco bardziej zamożnych dworzan. Nie rozgrywano jej jednakże na stole, jak to odbywa się obecnie, lecz na trawie. Można więc powiedzieć, że wspomniana rozrywka była specyficznym połączeniem bilardu i golfa. Zmienne warunki pogodowe nie czyniły jednakże rozgrywki wyjątkowo przyjemną, w związku z czym po pewnym czasie zmieniły się zwyczaje i w archetyp bilardu zaczęto pogrywać wewnątrz posiadłości dworskich. Niestety, dość łatwo było zniszczyć cenne wyposażenie znajdujące się wewnątrz wspomnianych posiadłości, toteż w roku 1470 ówczesny król Francji, Ludwik XI, zlecił wykonanie specjalnego meblu, na którym można byłoby rozgrywać partie jego ulubionego sportu bez obaw o ewentualne zniszczenia. Tym sposobem narodził się stół otoczony bandami, swoim wyglądem bardzo przypominający współczesne stoły bilardowe. Z czasem zaczęto pokrywać stoły do gry suknem w celu zminimalizowania hałasu, jaki zwykle występował w trakcie rozgrywki. Bile natomiast wykonywano wówczas z kości słoniowej. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że nazwa „bilard” również wywodzi się z Francji. W języku francuskim słowo „billard” oznaczało zakrzywiony kij, który wykorzystywano jeszcze do gry na trawie. Po wejściu pierwowzorów współczesnego stołu bilardowego do powszechnego użytku grano już co prawda prostymi kijami, niemniej jednak wspomniana nazwa przyległa do opisywanej gry na dobre.

Nowa gra szybko rozprzestrzeniała się po Europie i zdobywała wielu zwolenników praktycznie wszędzie tam, dokąd docierała. Na przestrzeni lat bilard rozprzestrzenił się na wszystkich kontynentach, gdzie powstawały rozmaite warianty rozgrywki, niektóre właściwe tylko konkretnym regionom geograficznym. Brytyjscy oficerowie w dziewiętnastowiecznej kolonii indyjskiej opracowali zasady snookera, w Rosji popularna stała się tzw. ruska piramida, natomiast w Stanach Zjednoczonych największym zainteresowaniem cieszyły się odmiany, które nazywano nine-ball i eight-ball. W XX wieku w zakresie zasad gry w poszczególne odmiany bilardu nie zmieniło się wiele, natomiast za sprawą rozpoczęcia masowej produkcji stołów i akcesoriów do gry znacznie wzrosła popularność tej rozrywki pośród zwykłych zjadaczy chleba. Obecnie w wielu barach, knajpach, klubach nocnych i innych lokalach rozrywkowych stół do bilardu jest nieodłącznym elementem wyposażenia, zaś od 2004 roku po raz pierwszy rozegrano turniej wspomnianego sportu na igrzyskach olimpijskich. W związku z tym można powiedzieć, że z rozrywki przeznaczonej dla arystokratów bilard przerodził się w jedną z najpopularniejszych na świecie gier towarzyskich, znaną jest bodajże każdemu człowiekowi, który ma dostęp do środków masowego przekazu i od czasu do czasu wychodzi z domu.

---

akcesoria bilardowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

poniedziałek, 9 kwietnia 2012

Buty do biegania - jak wybrać

Jak wybrać odpowiednie buty do biegania?

Autorem artykułu jest Tomasz Sołtys


Najważniejszym sprzętem biegacza są buty. Źle dobrane mogą zwiększać ryzyko urazów i kontuzji oraz powodować przemęczenie stóp lub ból. Przed zakupem musimy przemyśleć kilka faktów. Najważniejszym jest oczywiście rozmiar obuwia męskiego. Ważnymi sprawami są także rodzaj stopy oraz miejsce, w jakim będziemy trenować.

Jeśli chodzi o rozmiar buta najlepsze będą pół rozmiaru większe, niż te, które nosimy na co dzień. Duży palec powinien mieć swobodę ruchu. But musi trzymać stopę tak, aby po przesunięciu do przodu pięta nadal w nim pozostawała. Nie powinna ruszać się podczas biegu. Ocieranie ścięgna achillesa może powodować nieprzyjemne rany oraz spowodować zniszczenie wyściółki buta. Dodatkowo sportowe buty męskie powinny być dopasowane od pierwszej chwili. Nie oczekujmy, że się rozchodzą, ponieważ buty do biegania są na tyle wytrzymałe, że się nie rozciągają.

Dopasowanie butów męskich dla sportowca do rodzaju stopy jest właściwie najważniejsze. Ze względu na cechy biomechaniczne oraz sposób stawiania stóp przez ludzi wyróżniono trzy rodzaje: stopa neutralna, stopa pronująca i stopa spinująca. W przypadku stopy neutralnej ciężar ciała rozprowadzany jest równomiernie po całej stopie. Osoby z taką budową powinny używać butów amortyzujących bez stabilizatora stopy. Producenci oznaczają ten model jako „Cushion”. Stopa pronująca jest zwykle związana z płaskostopiem. Ciężar ciała przenoszony jest głównie na krawędź stopy. Dla takich osób najlepsze będą buty z wzmocnieniem poprawiającym stopę oraz wzmocnienie elementów trzymające piętę. Takie modele oznaczane są najczęściej jako „Stability” lub „Structured”. Dla najsilniej pronujących stóp polecany jest „Motion Control”. Przy stopie spinującej ciężar ciała skupia się na zewnętrznej krawędzi stopy. Niestety nie produkuje się specjalnych butów dla tego rodzaju stóp, ale w takim przypadku można bez obaw nosić buty dla osób o stopach neutralnych.

Ostatnim ważnym elementem jest dobór obuwia do miejsca, w którym będziemy biegać. Buty męskie do biegania po asfalcie lub chodniku powinny być zaopatrzone w amortyzatory. Z kolei obuwie do biegania w terenie nie potrzebuje tak mocnej amortyzacji, ale ich podeszwa jest mocno wyprofilowana i ma wiele wypustek.

Wybierając odpowiednie buty męskie dla biegacza warto wziąć pod uwagę wszystkie swoje potrzeby. Lepiej je wcześciej przymierzyć w sklepie niż decydować się na buty online. Odpowiednie obuwie pozwoli cieszyć się zdrowiem stóp oraz przyjemnością z uprawiania sportu.

---

Być może zainteresuje Cię również artykuł o tym jak wybrać buty trekkingowe?

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak zwiekszyć masę mięśniową.

Jak zwiększyć masę mięsniową? 1. Dieta 2. Trening 3. Suplementacja

Autorem artykułu jest Przemysław Kałka


Artykuł przedstawia sposób przybrania na masie mięśniowej. Jest on rozwiązaniem bardzo częstego zwłaszcza u początkujących sportowców problemu. Podstawowe informacje zawarte w tym artykule z pewnością pomogą wielu bezskutecznie szukającym pomocy młodym adeptom kulturystyki i wielu innych dyscyplin sportu wymagających zwiększenia masy mięśniowej. DIETA

Dobrze dobrana dieta jest jednym z koniecznych warunków uzyskania przyrostów beztłuszczowej masy mięśniowej. Osoba chcąca przybrać na masie trzyma się swojej diety, często liczy kalorie na podstawie tabeli kalorycznych, liczy ile musi spożywać dziennie białka, ile węglowodanów i ile tłuszczy (biorąc pod wzgląd swoją wagę i cel jaki sobie założył, np. budowę masy), potem dzieli te wyniki przez liczbę posiłków (często dochodzących nawet do 7) i stara się sporządzać takie posiłki, aby trzymały się należytych granic kaloryczności i żeby miały pożądaną ilość poszczególnych składników odżywczych. Tak jak trening pobudza mięśnie do wzrostu, tak specjalna dieta sprawia, że rzeczywiście mięśnie te rosną i uzyskują pożądane przez nas kształty.

Dieta osoby chcącej przybrać na masie bogata jest w białka (często pochodzenia zwierzęcego - te są białkami pełnowartościowymi i zawierają całą gamę aminokwasów, których organizm sam nie może wyprodukować), węglowodany (proste - szybko przyswajalne i złożone - wolno przyswajalne), tłuszcze, witaminy i mikroelementy.

Żeby zapewnić organizmowi odpowiednią ilość witamin, mikroelementów, białka, węglowodanów i tłuszczy (tych pożądanych)zawodnicy korzystają ze specjalnych odżywek i suplementów. Są one wielką pomocą, przez co dochodzą do gigantycznych rozmiarów. Dieta + suplementacja według niektórych ludzi stanowi 85% sukcesu, pozostałe 15% to trening...
1. Spożywaj od 5 do 7 posiłków dziennie. Spowoduje to przyspieszenie przemiany materii i zwiększy przyswajanie substancji odżywczych prze twój organizm.
2. W cyklu na masę zachowaj następujące proporcje: Białka 25%, Węglowodany 60%, Tłuszcze 15%.
3. Dzienna dawka białka to 2 - 3 gramy na kilogram masy ciała. Organizm nie wchłonie jednorazowo więcej niż 50 gramów białka, dlatego należy rozłożyć spożycie białka na kilka razy w ciągu dnia.
4. Nie należy spożywać węglowodanów tuż przed snem (wzrasta poziom tkanki tłuszczowej)

TRENING

W tym cyklu intensywność jest nieco mniejsza niż w cyklu na siłę, bowiem ćwiczymy z obciążeniami na poziomie 70-85% maksymalnego pojedyńczego powtórzenia! Zakres powtórzeń w seriach wynosi od 8 do 12. Liczba serii wynosi od 3 do 5. W tym cyklu należy wykonywać więcej ćwiczeń na poszczególne grupy mięśniowe, przez co objętość pracy treningowej jest dość wysoka. Przerwa między seriami powinna wynosić 60-120 sekund, zależy ona od rodzaju ćwiczenia i obciążenia. Trening aerobowy zawarty w cyklu na masę powinien trwać ok 30-40 min (jedna sesja, w tym że w tygodniu należy wykonywać trzy takie sesje). Cykl na masę stawia spore wymagania odnośnie odżywiania się. Należy spożywać więcej węglowodanów (ok 60%), białka na poziomie 25%, tłuszcz na poziomie 15%. Dieta musi być wysokokaloryczna, taka aby dawała na codzień o 400-500 kcal więcej niż wynosi nasze zapotrzebowanie!

SUPLEMENTACJA

Bardzo pomocne w celu budowania masy mięśniowej są następujące odżywki:

1. Odżywki węglowodanowe
2. Odżywki węglowodanowo- białkowe. (gainery)
3. Kreatyny / Staki kreatynowe
4. Aminokwasy rozgałęzione BCAA n
5. HMB
6. Boostery NO2 ---

HellHound.pl odżywki | suplementy | fitness | sporty walki | sprzęt | ubrania | akcesoria

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

środa, 4 stycznia 2012

Trening

Skuteczne treningi

Autorem artykułu jest Jan Wentynski



Masz potrzebę na kapkę sportu? diecie lub o lepszym stylu życia? A może lepiej zaufać fachowcom, którzy stworzą dla Ciebie profesjonalny plan rozwojowy?

Szkoleniowcy, świadczą w dzisiejszych czasach holistyczne świadczenia trenerskie. Tworzą plany treningowe, przygotowują jadłospis, udostępniają siłownię i miejsce do aerobicu. Tacy dyżurni trenerzy są często do dyspozycji klientów przez 7 dni w tygodniu. Tacy trenerzy chętnie umawiają się na konsultację i doradzają w tematyce treningów i diety. Ich ceny są nadzwyczaj wysokie. Dla stałych bywalców posiadają jednak interesujące systemy ulg.

Kadra takich trenerów opracowuje także różnorodnego rodzaju treningi siłowe. Są one przeznaczone zarówno dla zawodników chcących trenować kulturystykę jak i pragnących ćwiczyć się w pozostałych sportach siłowych. Proces projektowania tego rodzaju programu treningowego bierze pod uwagęrozwój umięśnienia. Jest on ugruntowany na wiedzy i doświadczeniu jak poszczególne ćwiczenia wpływają na określone partie umięśnienia.

To co wyróżnia profesjonalne przedsiębiorstwa szkoleniowe to jednostkowe nakierowanie na potrzeby trenującego zawodnika. Polega ono na zdiagnozowaniu jednostkowych potrzeb i warunków kondycyjnych ćwiczącego oraz na sporządzeniu skutecznego planu treningowego. Wieloletnie doświadczenie takich szkoleniowców i fachowa wiedza dietetyków mają przełożenie na świetne efekty treningów.

Zamawiając indywidualny program otrzymają Państwo niezwykle efektywnie skonstruowany system treningów na siłowni, materiały pomocnicze oraz jednostkowo opracowane porady dietetyczne. Zasugerują one również korzystanie z całościowych procesów odnowy biologicznej oraz wyczerpujących konsultacji.

Z biegiem czasu powyższe plany treningowe zapewniają wydajne zrzucenie nadwagi oraz skuteczną zachętę do aktywności. Przekonaj się ile przyjemności daje aktywny styl życia!

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dieta a zdrowy styl życia

Dieta czy zdrowy styl życia?

Autorem artykułu jest Magda Bystra



Nie ma takiej kobiety na świecie, która przynajmniej raz w życiu nie pomyślałaby o diecie. Duży wpływ mają na to oczywiście reklamy, w szczególności te w magazynach o modzie, które nie pozwalają nam zapomnieć, że rozmiar kobiety
XXI wieku, to rozmiar zero.

Samych diet jest chyba z tysiąc, a okazji do ich wypróbowania - mnóstwo: zbliżająca się impreza, na której „trzeba” być, i na której „trzeba” powalić na kolana męskie towarzystwo oraz wywołać zazdrość u koleżanek, wyjazd na wakacje, gdzie „trzeba” wbić się w nowe-i-o-numer-za-małe bikini, albo po obejrzeniu zdjęć z zeszłego sylwestra, na których jak na dłoni widać wylewające się boczki czy zbytnio zaookraglony brzuch. Na liście noworocznych postanowień pojawia się magiczna formuła „zrobić coś ze sobą”, na liście zakupów magiczne słowo „light”, a dobra koleżanka tak przypadkiem podrzuca nam hit sezonu; książkę doktora Dukana „Nie potrafię schudnąć”, opowiadając jak to najlepsza przyjaciółka cioci Basi schudła 20 kg. Mamy więc plan „Od jutra zaczynam się odchudzać”, i żeby raz na zawsze pożegnać się ze słodyczami i innymi niebiańskimi smakołykami serwujemy sobie obfity kawałek sernika. Ostatni przecież. Rano wstajemy z silnym postanowieniem poprawy i mottem „chuda ja”, a że śniadania nie wypada jeść, to posiłkujemy się tylko jabłkiem. Około południa z głodu robi nam się niedobrze, ale ciągle nie wypada jeść, bo przecież się O-D-C-H-U-D-Z-A-M-Y. Butelka wody nie zaspokoiła głodu, po jogurcie light, zjedzonym w ukryciu, zostało wspomnienie, może sałata wypełni nam żołądek? Po południu dopada nas silny ból głowy, a przecież miałyśmy pobiegać chociaż z godzinkę. Zaczyna się walka na siły. Siła głodu czy siła woli. Kto wygra....

Nawet najsilniejsza wola przepadnie z kretesem, gdy do głosu dochodzi burczący brzuch. Mimo, że historia zna przypadki ludzi, którzy dosłownie „żywią się powietrzem”, zwyklemu śmiertelnikowi ani listek sałaty ani żaden jogurt light nie zastąpi zdrowego, dobrze zbilansowanego posiłku. I o tym powinniśmy pamiętać.

Zdrowe pożywienie to takie, które dostarcza organizmowu wszystkich niezbędnych składników mineralnych, a przy tym zapewnia odpowiednią liczbę kalorii. Podstawową zasadą zrównoważonej diety jest między innymi urozmaicenie spożywanych produktów, dzięki czemu zachowana jest właściwa proporcja między białkami, tłuszczami i węglowodanami.

Najprostszym sposobem przedstawienia zaleceń żywieniowych jest piramida. Pokazuje ona to, co powinno się znaleźć na naszym talerzu i w jakiej ilości.

piramida

Podstawą zdrowego odżywiania są produkty zbożowe z pełnego przemiału, takie jak pełnoziarnisty chleb z mąki razowej, niełuskany ryż, grube kasze, otręby, płatki owsiane, płatki jęczmienne. Te produkty powinny się znajdować w każdym posiłku.

Tłuszcze i oleje, które niestety nie cieszą się wielką popularnością wśród odchudzających się osób, mają ogromne znaczenie dla naszego organizmu. Bez nich żaden organizm nie może zdrowo funkcjonować. Brak tłuszczy może powodować problemy zdrowotne, takie jak stany zapalne, problemy ze skórą czy z włosami, a nawet depresję. Poza tym wiadomo, że witaminy A,D,E,K są rozpuszczalne w tłuszczach, a więc bez nich nie będą przyswajane przez organizm. Istnieją różne rodzaje tłuszczów i należy wybierać tylko te zdrowe odmiany, jak np. oleje roślinne czyli oliwa z oliwek, olej rzepakowy, sezamowy, lniany, kukurydziany, słonecznikowy, truflowy, sojowy, orzechowy. Za wszelką cenę należy unikać margaryny z tłuszczami trans, tłuszcze cukiernicze i piekarskie - najlepiej byłoby je całkowicie wyeliminować z diety.

Piramida pokazuje również, że idealnie byłoby spożywać warzywa do każdego posiłku - najlepiej surowe lub gotowane na parze. Im więcej kolorów na talerzu, tym lepiej. Warzywa takie jak szpinak, kapusta, sałaty, marchew, kukurydza, papryka, brokuły, pomidory zawierają dużo antyutleniaczy, błonnika i witamin cennych dla naszego zdrowia. Także owoce to źródło witamin, szczególnie C, karotenów i błonnika. Dieta bogata w warzywa i owoce obniża ciśnienie krwi, zmniejsza ryzyko chorób serca i wystąpienia niektórych odmian nowotworów, a także utrzymuje optymalny poziom cukru we krwi.

Mleko i jego przetwory znajdują się na dalszej pozycji piramidy i mimo, że zawierają potrzebne dla organizmu białko oraz witaminy A i D, naukowcy zaznaczają, żeby ich spożycie ograniczyć do jednej porcji dziennie. Najlepiej jeść chude jogurty, kefiry, maślanki, twaróg, rzadziej sery żółte, lody i desery mleczne. Bogate zasoby wapnia i witaminy D znajdują się także w fasoli, kapuście chińskiej bok choy i mleku sojowym.

Na samym czubku piramidy żywieniowej znajdują się produkty które powinniśmy spożywać najrzadziej lub w najmniejszych ilościach. Zaliczają się do nich mięso, drób, ryby, rośliny strączkowe oraz jaja. Najlepiej unikać tłustych mięs i wieprzowiny. Chude mięso to źródło białka i żelaza, ale należy ograniczyć do spożywania kilku razy w tygodniu. Ryby morskie stanowią bogate źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych omega 3 i witaminy A – dobrze je spożywać dwa razy w tygodniu.

Osoby, które nie jedzą mięsa powinny dostarczać sobie białka w postaci różnych rodzajów fasoli, soczewicy czy soi.

Podstawowym napojem naszej dieta powinna być woda mineralna, soki warzywne, soki owocowe (świeżo wyciskane), zielone i ziołowe herbaty. Od czasu do czasu można sobie pozwolić na kieliszek czerwonego wina, unikać natomiast należy napojów słodzonych i gazowanych.

Piramida zawiera tylko ogólne wskazówki dotyczące zdrowej diety, nie oznacza to, że musimy kurczowo się jej trzymać. Jeśli od czasu do czasu zjemy porcję pierogów ze skwarkami czy większą porcję ciasta czekoladowego nie oznacza to, że mamy wyznaczać sobie karę, i za karę nie jeść nic następnego dnia. Ważne aby „dietetycznych grzeszków” nie popełniać zbyt często. Hasło „Jedz mniej, ale częściej” jest podstawową zasadą zdrowego żywienia.

Przykładem, który doskonale obrazuje prawidłowy sposób odżywiania, jest talerz podzielony na trzy części: jego połowę wypełniają świeże warzywa, ćwierć węglowodany i ćwierć żywność bogata w białko.

A zatem wypełnij swój talerz w połowie warzywami różnych kolorów, im bardziej zróżnicowane tym lepiej. Pamietaj, że ziemniaków i frytek nie liczy się jako warzyw! Dodaj jeden owoc np. do surówki. Na jednej czwartej talerza zaserwuj kaszę, dziki ryż bądź pełnoziarnisty makaron, a resztę wolnego miejsca uzupełnij chudym mięsem, rybą, fasolą albo nawet orzechami. Posiłek uzupełnij wodą, herbatą bądź kawą bez cukru. I voila la! Obiad gotowy.

Jak pewnie zauważyliście na podstawie piramidy znalazła się aktywność fizyczna. Skąd ten pomysł?

Rozwój cywilizacji i chroniczny brak czasu sprawiły, że większość z nas prowadzi siedzący styl życia. Brak czasu i ochoty na sport, a do tego niezdrowa dieta przynoszą przerażające skutki. Coraz więcej osób i w coraz młodszym wieku zapada na choroby serca, układu krążenia, nadwagę, cukrzycę. Tylko zmiana przyzwyczajeń zapewni nam zdrowsze i dłuższe życie. Codzienna aktywność fizyczna jest świetnym sposobem na poprawę nastroju, zredukowanie poziomu stresu i utrzymanie optymalnej wagi. Nie oznacza to, że masz od dzisiaj przygotowywać się do maratonu. Każda dawka ruchu jest lepsza niż żadna, więc ruszaj się jak najwięcej. 30 minutowy szybki spacer 5 razy w tygodniu jest tym czego potrzebujesz. Zasada jest prosta, im więcej ruchu, tym lepiej dla ciebie. W dzisiejszych czasach, gdzie można wybierać pomiędzy różnymi aktywnościami w zależności od potrzeb, nie ma żadnego usparwiedliwienia na brak ruchu. Zawsze możesz rozłożyć matę i zrobić serię brzuszków w czasie trwania ulubionego serialu. Traktuj swoje ciało z szacunkiem, dbaj o nie, a odwdzięczy Ci długim życiem w zdrowiu. Taką cenę chyba warto ponieść, prawda? W końcu w zdrowym ciele, zdrowy duch! Ale o tym następnym razem...:)

---

Magda Bystra

www.akademiawspanialychkobiet.wordpress.com


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

niedziela, 4 grudnia 2011

Piłka nożna - odwodnienie w sporcie

Odwodnienie na przykładzie piłki nożnej

Autorem artykułu jest adrian s



Odwodnienie – jest to stan, w którym zawartość wody w organizmie spada znacznie poniżej wartości niezbędnej do jego prawidłowego funkcjonowania.

Stan odwodnienia zagraża życiu pacjenta, jest szczególnie niebezpieczny dla noworodków, małych dzieci oraz ludzi starszych. Do najczęściej spotykanych przyczyn odwodnienia organizmu należą: biegunka, wymioty, przyjmowanie niedostatecznej ilości płynów podczas choroby przebiegającej z podwyższoną temperaturą ciała, nie wyrównanie strat wody poniesionych w trakcie intensywnego treningu sportowego oraz picie zbyt małej ilości wody.

Bez wody człowiek może przeżyć od 4 do maksymalnie 7 dni. Długotrwałe odwodnienie prowadzi do utraty siły, osłabienia odporności organizmu, utraty świadomości oraz uszkodzenia organów wewnętrznych co w ostateczności prowadzi do śmierci. Leczenie odwodnienia polega na podawaniu pacjentowi dodatkowej ilości wody w celu uzupełnienia strat oraz drobnych słonych przekąsek, np. paluszków. Odwodnieniu mogą towarzyszyć zaburzenia gospodarki elektrolitowej, w takim przypadku należy szybko powiadomić o tym lekarza. W aptekach dostępne są różnego typu płyny nawadniające, które po rozpuszczeniu w wodzie podaje się do picia, aby wyrównać niedobory wody i soli mineralnych.

Odwodnienie organizmu najczęściej występuje w wyniku: 

1.przyjmowania zbyt małej ilości wody w stosunku do zapotrzebowania organizmu

2.spożywania dużej ilości środków o działaniu odwadniającym, np. alkoholu

3.spożywania zbyt dużej ilości soli kuchennej, co prowadzi do hipernatremii

4.stosowania diety małosolnej lub bezsolnej, prowadzącej do hiponatremii

5.szybkiego ubytku masy ciała podczas kuracji odchudzającej

6.gorączki

7.biegunki

8.wymiotw, które często towarzyszom różnym jednostkom chorobowym utraty znacznej ilości krwi, np. w wyniku urazu, co może prowadzić do rozwinięcia się wstrząsu hipowolemicznego

9.hipotonii, np. wywołanej urazem

10.hiperglikemii i glikozurii w przebiegu cukrzycy hipertermii, czyli przegrzania organizmu

11.wstrząsu anafilaktycznego

12.długotrwałej i intensywnej pracy fizycznej bez dostarczenia organizmowi odpowiedniej ilości wody na pokrycie strat w wyniku pocenia, dotyczy szczególnie pracy w gorącym i/lub wilgotnym otoczeniu.

Aby zapobiec odwodnieniu u sportowca podczas wysiłku fizycznego należy:sportowcy spożywają różne ilości napojów i dlatego też powinni być nakłaniani do monitorowania ilości wypijanych płynów. Zapewni to uzupełnienie płynów ilości równoważącej ich utratę.Ograniczenia nakładane przez poszczególne dyscypliny sportu, rola sportowców grze i jego zadania dyktują strategię procesu nawadniania, której podstawą jest indywidualizacja zapotrzebowania i dostępność napojów. Spożywać odpowiednie ilości płynów przed wysiłkiem, podczas jego trwania i po zakończeniu wysiłku fizycznego.Przed wysiłkiem wypij około 500-600 ml na dwie godziny przed wysiłkiem. Spożywaj dodatkowo około 250 (200 do 300) ml płynów po rozgrzewce (10-15 min przed głównym wysiłkiem).

Podczas wysiłku spożywaj około 800 do 1200 ml w ciągu każdej godziny gry (od około 200 do 300 ml w ciągu każdych 10 do 15 minut gry).
Opracuj strategię nawodnienia, której podstawą jest spożywanie napojów zależnie od własnego zapotrzebowania (patrz wyżej). Monitoruj proces nawadniania według planu odpowiedniego dla danej dyscypliny sportu.Po wysiłku należy nakłaniać sportowców do uzupełnienia płynów ustrojowych (utraconych głównie
z potem i moczem) w czasie 2h po zakończeniu wysiłku poprzez spożycie około 1300 do 1500 ml na kg utraconej z potem masy ciała, co znacznie przyśpieszy proces restytucji powysiłkowej.

Wybór napoju:

należy zapewnić optymalne nawodnienie (woda, węglowodany, elektrolity) przed wysiłkiem fizycznym, podczas wysiłku i po jego zakończeniu. Najlepszym rozwiązaniem jest spożywanie napojów zawierających w 100 ml około 30-70 mg sodu i 6-7 g węglowodanów.

Podczas wysiłku w piłce nożnej najlepiej uzupełniać elektrolity i wodę, aby po wysiłku organizm pracował na optymalnym poziomie. Związki, które tracimy z organizmu podczas pocenia to np. sód, potas, magnez, żelazo. Utrata potu uzależniona jest od środowiska, warunków i intensywności. Człowiek nie trenujący zawodowo podczas wysiłku fizycznego traci od 1-1,15 l/godzinę zaś u biegaczy czy kolarzy kształtuje się to w granicach 3,5l/godzinę; intensywność pocenia się u piłkarzy to 600-2600 ml/godzinę do 3,9l/godzinę. Ubytek sodu decyduje o utrzymaniu zdolności wysiłkowych takich jak wytrzymałość itp. Jednym ze związków o ciekawym działaniu jest tauryna, która działa pobudzająco na organizm. Najlepszym nośnikiem energii jest woda lecz w swoim składzie nie ma substancji energetycznych.

Ubytek płynów ustrojowych rzędu 2 litrów u zawodników po meczu piłki nożnej trwającym 90 minut i odbywającym się w temperaturze 10 stopni powoduje odwodnienie powyżej 3 % masy ciała co prowadzi do załamania układu krążenia i niedokrwienia narządów wewnętrznych pracujących mięśni i mózgu. Bardzo szybki rozwój hipertermii.

---

http://adrianos1986-sport.blogspot.com/2011/11/odwodnienie-na-przykadzie-piki-noznej.html


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl